ياد بعضي نفرات
رزق روحم شدهاست
وقت هر دلتنگي
سويشان دارم دست
جرئتم مي بخشد
روشنم ميدارد.
مي گويند : شاد بنويس ... نوشته هايت درد دارند! و من ياد ِ مردي مي افتم ، که با کمانچه اش ، گوشه ي خيابان شاد ميزد... اما با چشمهاي ِ خيس ... !!
سلام
امدم که بياي منتظرتم وبلاگت عالي پست هاي عالي هم داري
محمد